Vandaag een stukje van Ramons website! Met bronvermelding publiceer ik hier een verkorte versie van zijn verhaal waar ik het GEHEEL mee eens ben! Die stoute hackers moeten ophouden en weblogland moet lief worden! Leve weblogland, leve lief zijn!!

Ramon:(begin citaat)
Lieve Meneer de Hacker,

Ik had een klein vraagje aan u, misschien dat u het even wil lezen. Ik vroeg me namelijk af waarom u mij, mijn goeie vriendinnetje Marjanne en al mijn medelogvriendjes zo heeft laten schrikken. Het getuigt namelijk niet van een erg vredelievend gevoel om tijdens kerstnacht het systeempje van Blogger te kraken en zo alle paswoordjes te veranderen en daarna allerhande woorden en zinsdelen te vervangen voor het woord dildo. Heeft u niets beters met uw tijd te doen? En schaamt u zich niet een beetje? Dat vroeg ik me eigenlijk een af.

Ik wilde dus even vragen waarom u dat deed, en of u geen manieren van uw moeder heeft meegekregen. Zo niet, dan zal ik u nu even helpen:

FOEI! FOEI! FOEI! GAAT U SCHAMEN MENEER DE HACKER! VOOR STRAF IN DE HOEK, EN ZONDER ETEN & PC NAAR BED!

Zo.

Mvg & in afwachting van uw antwoord,
Ramon (wel goed opgevoed) (einde citaat)

Ramon! Hartelijk dank voor je hulp! Jij bent t liefste logvriendje dat ik ken!! Marjanne

Vandaag wil ik jullie een erg fijne kerst wensen. Althans ik hoop dat jullie een lekkere 1e kerstdag hebben gehad en dat de tweede kerstdag ook niet te wensen overlaat. En natuurlijk dat het een megacool, spetterend, stoer, gaaf, inspirerend, liedevol, lekker, fantastisch en journalistiek 2002 zal worden! Dus alvast: HAPPY NEW YEAR!

Ego-boost

Dacht ik pakweg 3 jaar geleden nog dat ik het meest afzichtelijke meisje op deze hele aarde was (oké iets genuanceerder misschien..) en ik nooit een vriendje zou krijgen, dan is nu t tegendeel wel bewezen. Niet alleen heb ik al bijna 3 jaar een erg lief vriendje, maar aandacht krijg ik ook genoeg.

Neem nu vanmorgen: met een duf hoofd zat ik op mn fietsje naar Zwijndrecht. Het regende zachtjes en Blof draaide lekker in mn discman. Naast me stond een auto met twee mannen/jongens van rond de 25. Eén van hen lachte erg vriendelijk naar me en sociaal als ik ben glimlachte ik terug naar de -zo door de autoruit beziene- leuke jongen.

Vijfhonderd meter verder stond de auto langs de kant en de mooie jongen was uitgestapt. ,,Ik heb besloten jke niet te laten fietsen met de kerst, zullen we dan wat leuks gaan doen'', zei hij. Omdat ik me geen moment gerealiseerd had dat ie mij perongeluk misschien wel leuk zou kunnen vinden, was ik licht overdonderd. Ook werd ik overdonderd door het lef wat hij had om me zomaar aan te spreken. Shit hoe pak ik dit tactisch aan? Het is wel een erg leuke jongen! In 5 seconden schoten er wel 100 vragen door mn hoofd. Ik besloot m maar (naar waarheid) te zeggen dat ik de kerstdagen doorbracht bij mn vriendje. Jammer voor de jongen, we zwaaiden nog een keer en hij verdween op de brug uit het zicht.

Een ongeloofeloze ego-boost trok door mn lichaam, Joeri heeft gelijk. IK BEN ERG LEUK!

Verjaren

IK BEN JARIG!!! Vandaag heb ik de magische volwassen leeftijd van 21 jaar bereikt. Ik ben nu in staat om helemaal alleen zelfstandig voor al mijn daden (ook de financiele) de volle verantwoording te nemen. (joepie!!) Dit zei ik ook, iets te enthousiast over deze stap in mijn leven, tegen mijn ouders. ,,Ha, dat is fijn dat we dat weten'', zei mijn moeder, ,, je betaalt nu ook je collegegeld zelf?'' Sure ma! Voor financiele zaken heb je je ouders soms nodig, maar dat is een heel ander verhaal.

Verjaardagen dus. Iemand heeft ooit verzonnen dat je jarig bent op de de dag van je geboorte.
Van Dale: ´ja·rig (bn.)
1 de dag bereikt hebbend waarop men precies een bepaald aantal jaren oud is
2 één jaar oud

Je krijgt cadeautjes en het is een legaal excuus om taart te eten, je bent tenslotte jarig! Vroeger (dat ik dat met mn 21 lentes al kan zeggen) was ik nog gelukkiger met mn verjaardag. Zenuwen gierde door mn lichaam als de dag der dagen naderde. Tegenwoordig is dat wat getemperd al werd ik vanmorgen wel wakker met een licht opgewonden verjaardagsgevoel.
Meestal zijn verjaardagen leuk maar er zijn ook mensen in mijn omgeving waarvan ik wens dat ze nooit hun verjaardag zouden vieren. (als in nooit geboren zouden zijn) En dan heb ik t nog niet eens over een Adolf Hitler of en Osama bin Laden. Als zij nooit jarig zouden zijn geweest zou de wereld er nu een stuk anders (misschien wel fijner) hebben uitgezien.

Maar goed, vandaag ben ik jarig. Mijn mede-stagiaire Kim heb ik getrakteerd op een oliebol en mijn collega's in Zwijndrecht kregen taart. En ik heb mn eerste cadeautje binnen van mn lieve collega's. Verder ben ik in afwachting wat deze avond (vriendje, paps, mams, broertje,zusjes) mij gaat brengen. En van mij vriendjes en vriendinnetjes hebben mij berichten bereikt dat ik verwend ga worden met een goudkleurig trillend genotsapparaatje. Ze geloofden namelijk niet dat ik er al een in mijn bezit had. Dusse Ramon en Sandra ik ben benieuwd waar jullie mee komen zaterdag! :) Ik wacht vol spanning af...

Fans

Sinds een week of 2 beheer ik dus m'n eigen siteje. Bijna helemaal alleen html ik wat op het grote wereldwijdeweb. Ramon, die mij aanraadde dit webdagboekje te starten, vertrouwde mij afgelopen vrijdag op een feestje van een wederzijds vriendinnetje toe dat hij stiekem best een beetje trots op mij is. En ik vind het eigenlijk ook wel erg knap van mezelf dat ik stand kan houden in deze grote boze wereld:

We schrijven vrijdagmorgen rond een uur of half elf als ik opeens een memo krijg van collega SOKA. SOKA staat voor Albert S. (om privacy-redenen vermelden we niet zijn hele naam :), Albert is 28, leuk, grappig én journalist. Het leuke aan Albert is dat onze humor (voor zover ik kan beoordelen over de memo) wel aardig overeenkomt. En hij is een ECHTE journalist. Nu moeten jullie even weten dat ik het vak journalist adoreer en mensen die écht journalist zijn dus ook. Albert merkte het volgende op over mijn webdagboekje:

(SOKA, 14-12-01 10:36) die website van jou he?
(SOKA, 14-12-01 10:37) die moet je ELKE DAG bijhouden, ik wil elke dag Marjanne-nieuws!!!!
(SOKA, 14-12-01 10:37) het is sterker dan mezelf

Jullie snappen dus wel dat ik erg veheugd was met deze loftuigingen aan mijn zijde! Ik zat zeer gelukkig achter mijn personal computer, leefde meteen op en bezwoer mezelf dat ik vanaf nu elke dag m'n site probeer up te deeten! Voor Albert en voor al m'n andere fans!

Vandaag begaf ik mij weer eens op glad ijs. In de letterlijke zin welteverstaan! Ik stapte de deur van het stulpje van mijn ouders uit en viel op mijn giecheltje! Ik was dus nog niet eens onderweg. Omdat een of andere suffe ambtenaar bij de gemeente ooit heeft verzonnen dat in ons groenrijke wijkje kinderkopjes vast mooi zouden staan hoefde ik het niet eens proberen om op mijn fietsje te stappen. Hoe dan ook zou ik uitglijden en mijzelf een driedubbele hernia bezorgen. Aangezien ik daar niet van gediend was besloot ik mij te voet uit de wijk te begeven en daarna, waar mogelijk, te gaan fietsen. Halverwege mijn wandeltocht werd ik bijna aangereden door een meisje in een auto die zij niet meer onder controle had. Terwijl ze bezig was om de auto recht te zetten, werd ze van achter aangereden door meisje nummer 2 die ook in de slip raakte. Resultaat: twee meisjes volledig in de war en een Marjanne die met vrees in haar pootjes weer op de fiets stapte. Ondanks dat geslip van die auto's vind ik dat er toch maar eens verandering moet komen in de wijze van mijn vervoer. Ten eertse moet zo'n NSB'er van het CBR me laten slagen de eerstvolgende keer en wil ik graag over dit vervoersmiddel gaan beschikken. Dus kerstman, leg maar onder de boom! (ow voor de deur zetten mag ook hoor!)

Helaas voor jullie! Het is vandaag zondag en op deze dag rust ik.. (mooi verpakt excuus dat ik geen inspiratie en heel veel slaap heb). Dus te uwer leer ende vermaeck verwijs ik u door naar een leuke site waar u allemaal mooie spulletjes gratis vertrekt krijgt. Of lees dit verhaal van vriendje Ramon met speciaal gecensuurde foto van mij. Morgen zal ik u weer vermoeien met mijn hersenspinsels maar voor nu vind ik het genoeg geweest!

Handjes geven

Na een lange enerverende week bij de Dordtenaar was ik best wel gaar. Samen met collega Kees ging ik 'in burger' naar een opening van een mooi museumpje. Volgens collega Kees kon ik mooi mee om 'handjes te schudden'. In tegenstelling tot de kunstexpositie die ik 's middags had bezocht was dit niet echt 'mijn kopje thee'. De kunstexpo van vanmiddag was erg levendig met veel felle kleuren en materialen, en dit waren erg doodse schilderijtjes. Maar de mensen daar leken erg blij dus Marjanne luisterde braaf naar enkele hoge pieten. En schudde een heleboel handjes, zelfs die van wethouder Abee!!! Erg enerverend dus.. Maar ik ken weer een hoop nieuwe mensen in Zwijndrecht en dat is nooit weg!

CBR MAFFIA!!

Ik mag weer. Maar eigenlijk wil ik helemaal niet! Ikke…. IK DURF NIET MEER!!!!!!!!!!!!



Goed ik zal het jullie uitleggen. In je leven moet je meer dan eens examen doen. Op zich geen groot punt, want -zoals mijn wijze moeder altijd zegt- “je kunt niet meer doen dan je best!”. En eigenlijk (let op mam want ik geef t niet vaak toe) HEEFT ZE WEL GELIJK! Maar toch….



Het begon ooit onschuldig met een klokkijk-examen. Ik was denk ik een jaar of 5 oud. Voor mijn zesde verjaardag zou ik als ik het gewraakte examen met goed gevolg had afgelegd bij mijn vader, die functioneerde als opperklokkijker, een mooi horloge krijgen! Het examen haalde ik en het horloge was in mijn bezit! Een aantal jaren later moest ik op school een tafeldiploma halen. Dat wilde zeggen dat je zo snel mogelijk alle tafels van 0 tot en met 10 op moest zeggen. Aangezien ik nog steeds met de snelheid van het licht praat had ik daar niet al teveel moeite mee. Na een paar keer oefenen (en mn zusje die het bijhield met de stopwatch) haalde ik t record van de klas: 1 minuut en 45 seconden. Ook mn verkeersdiploma haalde ik royaal. Nog steeds geen trauma te bekennen dus!



Dan breekt een spannende tijd aan. Mijn VWO-examen! Na hard werken haalde ik, zij het met een herexamen voor economie 2 (bedankt meneer Brouwer!!), mijn diploma. Enigszins twijfelen ging ik wel maar ik had het gehaald en dat was t voornaamste.



Sinds anderhalf jaar ben ik nu bezig met het halen van mn rijbewijs. De eerste keer dat ik af moest rijden ging alles eigenlijk best relaxt naar mijn idee. De meneer van het CBR vond het wat minder gaan en vond mijn invoegen op de snelweg wat aan de zwakke kant. Conclusie: gezakt! Maar goed vol goede moed begon ik aan de volgende poging!



Op 15 november om vijf over een (4 maanden na de eerste poging) stond ik bij meneer Streur (CBR Dordt) te kijken bij de auto. Wat lompe vraagjes over de auto (waar moet je naar kijken als de motor kookt *ja duh koelvloeistof* en waar zit dat dan, en hoeveel bandenprofiel je moet hebben) Ik wist alles en meneer Streur (toen nog een aardige man) zei héél gevat: goh ben jij soms automonteur?? Wij een stukje rijden. Fileparkeren ging geweldig.. niks aan de hand zou je denken. Maar wat blijk ik nou fout gedaan te hebben. Ik reed op de rechterbaan de snelweg op. En met de bocht kwam ik naar zijn zin teveel links uit. (NET OF IK HELEMAAL OP DE LINKERSTROOK ZAT!!) Dat was dus volgens hem 2 keer gebeurd. Nou no big deal denk je.. Voor meneer Streur wel dus. En ik reed te dicht achter een vrachtwagen volgens hem waar ik naar mijn bescheiden mening genoeg ruimte had. Sarcastische verklaring van Streur: als hij in zn remmen moet zit jij er bovenop en dat zou zonde zijn je bent nog zo jong!
Ik denk dus dat je, wil je bij het CBR gaan werken, een vader moet hebben die lid was van een militaire junta of een opa die fout was in de oorlog. Anders kan je wel fluiten naar die geliefde baan bij het CBR! Maar aangezien ik nog steeds graag dat felbegeerde roze papiertje in mn bezit wil krijgen ga ik het nog een keer proberen. Ik wil dus niet, ik durf niet… Ergens ongeveer precies halverwege januari dus alle rijbanen vrij houden, misschien dat zo’n maffioos dan eens inziet dat ik WEL kan rijden!!!

Tja sommige dingen gaan nu eenmaal niet zoals je het zelf wilt. Ik heb het dan over mijn actie van afgelopen zaterdag. Ehm de fotootjes waren wel erg klein :( Gelukkig heb ik altijd nog vriendjes die me kunnen helpen, dus die ga ik snel eens contacteren. Voor nu een fotootje voor jullie om je te vermaken. Hij is wel gejat van Ramon maar ik hoop dat ie mij er niet te zwaar op afrekent. Hij en zijn vriendinnetje Sandra (ook een lief vriendinnetje van mij) gaven een feestje waarbij je in bedrijfskleding moest komen. Aangezien ik me als journaliste in spé niet anders kleed dan dat ik normaal gesproken doe, hees ik me in het pak van verpleegkundige omdat ik een bijbaantje heb bij lieve oude mensjes! Klik dan ook hier voor de foto van mij en mijn leukste vriendjes en vriendinnetjes. Oww ja ik ben de tweede zuster van rechts :)

Vandaag ben ik even aan het kijken of ik mijn fotootjes ergens op kan bergen en ze kan linken naar deze site. Bij deze dus een foto van mij! En ik heb ook nog een fotootje met mijn vriendje Joeri, al is het wel een beetje een oude. Dusse jullie zijn eigenlijk een beetje proefkonijnen vandaag! Arrividecci!

Omdat ik t vandaag razend druk heb (zoals een razende reporter betaamt) heb ik niet veel tijd om jullie te vermoeien met mijn schrijfsels. Vanochtend werd ik me bewust van het feit dat Zwijndrecht toch best sprankelend is, ik heb namelijk een overval meegemaakt in winkelcentrum Walburg. (bijna even crimineel als Dordt) Nu zal ik jullie niet vermoeien met het verhaal over het geknevelde verkoopstertje waarvan de hele kluis werd leeggeroofd. (daarvoor mag je De Dordtenaar van zaterdag 8 december kopen) Ik wil jullie wijzen op de site van Ramon. Of natuurlijkde site van mijn bierdrinkende vriendjes! Op deze twee sites kunnen jullie je vermaken bij gebrek aan tijd en inspi van mijn zijde. Ik zou zeggen have fun enne neem er één op mij!!!

Marjanne en sporten is een moeizame relatie! Sinds ik anderhalf jaar geleden gestopt ben met korfballen (ja lach maar!) probeer ik m'n conditie op peil te houden (voor zover aanwezig) met aerobic! Maar ja ik ben alweer een tijdje niet geweest. Eerst had ik namelijk een blessuretje aan m'n grote teen (echt waar!!), maar ik ben ook niet zo daadkrachtig dat ik zelf weer ga. De enige sport die ik beoefen is het spel der liefde en naar het zaalvoetbalteampje van mijn vriendje kijken. En op zaterdag doe ik redactie bij het sportprogramma van Exxactfm en 's zondags mag ik aantreden bij de sportfanatici van De Dordtenaar. Al heb ik misschien aan het einde van m'n 3 maanden stage wel gespierde kuiten van het fietsen over de brug, ik denk dat ik volgende week toch maar weer eens ga aerobicen. Of de week erop.. offe over twee weken komt misschien beter uit... (ps sorry voor de veel ge-html-de plaatjes/sitejes maar Ramon, een lief vriendje van mij, heeft me net even 'haa tee em el'-les-voor-debielen gegeven)

Vandaag in EXPEDITION ZWIJDRECHT: Marjanne fietst door de wind naar Zwijndrecht. Vandaag was dus de eerste dag dat ik moest fietsen naar mijn ‘werk voor 3 maanden'. Gisteren werd ik nog gehaald door collega Michiel (een échte journalist), maar vandaag mocht ik geheel alleen zelfstandig op mn eigen fietsje naar het naastgelegen dorp fietsen. Na deze reis besloot ik om volgend jaar extra vervelend te zijn om mee te mogen in de zak van zwarte Piet. Een goede en geldige reden om te overwinteren in Spanje vind ik. Zal zeker warmer zijn dan hier. 's Middags wat mensen lastig gevallen met de vraag of ze op de foto wilden (dan schrikken de meeste mensen al) en dan ook nog wilden vertellen wat zíj aan sinterklaas doen. En nu ga ik een rondje Zwijndrecht maken op de fiets. Natuurlijk is het de hele dag droog geweest en gaat t net nú regenen! Maar deze die-hard journaliste gaat zich daar niks van aantrekken! CU laters!

Voordat ik op stage ging wist ik het al: op de redactie van de Dordtenaar in Dordrecht was geen plaats voor 2 stagiaires. Samen met een vriendinnetje van school, Kim genaamd, zat ik vandaag voor de tweede dag op de redactie in Dordrecht. Tja, er zal toch echt iemand naar de redactie in Zwijndrecht moeten, zei de grote baas. Verdrietig keken we elkaar aan... we willen helemaal niet naar dat vergrootte dorp Zwijndrecht toe!! Door de speling van het lot werd ik helaas weggestemd. Marjanne, je bent de zwakste schakel, tot ziens! En hier zit ik dan, op een redactie waar 3 pc's staan in plaats van 20. Met al mijn collega's, die nu alletwee naar een persconferentie zijn.. Maar ach ik ga maar weer eens wat schrijven over het mooie dorp Zwijndrecht. Zal er tenslotte nog 3 maanden moeten bivakkeren: EXPEDITION ZWIJNDRECHT offe… ZWIJNDRECHT: THE BATTLE :)

Tja een weblog... Als ik een van mijn beste vriendjes Ramon (hij heeft ook een eigen webdagboekje) moet geloven is het dé trend! "Ja Marjanne, zeker onder journalisten is t heel erg hot! En ja jij wilt journalist worden, dan moet je je eigen weblog hebben, dan ben je koel!" Koel?! Oké dan ben ik bij deze cool! En ja journalist word ik ook, ben ik zelfs al (oké een beetje dan) bij de regionale krant.. mmm ik ben cool! ;)