Motto Ik heb altijd gedacht dat de krachten
Die me drijven de mijne moeten zijn
En ik heb altijd gezegd dat als je vecht
Je niet meer bang moet zijn voor bloed en pijn
Als het er op aan komt
Als er gevochten wordt
Op het scherpst van het mes
Dan denk ik:
Lang lag ik onder maar zonder de wanhoop
Van het wachten in nachten die eindeloos duren
k Heb geloof in mijn hoofd en mijn handen
Straks kom ik boven
uit: Boven - Bløf
Goedemorgen dagblad De Dordtenaar met Marjanne Dijkstra. IK GA HET MISSEN!!! Ik voelde me zo stoer als ik dat zei. Voor mij was het een bevestiging van wat ik eigenlijk al jaren wist: ik word journalist!
Ik vond het werken als journalist verschrikkelijk geweldig vreselijk leuk. Iedere dag deed ik wat anders. Naar de rechtbank, een asielzoekerscentrum, een voetbaltoernooitje of een internetcafé. Iets wat ik dacht nooit te willen gaan doen (ik wilde liever de tijdschriftjournalistiek in) beviel eigenlijk heel erg goed.
Maarre, ik ga na een welverdiende vakantie weer terug naar school, naar m’n vriendjes en vriendinnetjes. Nog even een jaartje lekker studeren en dan gaan genieten van het echte grote werkende mensen wereldje… misschien wel bij een dagblad!
Ik schrijf: maandagnacht. Erg donker, erg koud en erg alleen, vooral erg alleen. Midden in de nacht schrik ik wakker van een piep. In MIJN huis! Ik zit meteen rechtop en laat m'n ogen wennen aan het donker. Ik kijk naar de wekker, maar aangezien die 3.00 uur aangeeft, lijkt het mij volstrekt onlogisch dat deze het piepje veroorzaakt.
Langzaam dringt het besef door dat ik moet kijken waar het geluid vandaan komt. Omdat ik me niet wil laten kennen besluit ik gewapend met mijn mobiele telefoon (die ook niet piepte) en schaar (wat als er echt een inbreker door de rolluiken of dubbelglas heen is gekomen!?) op onderzoek uit te gaan. PIEP!!, klinkt nog een keer doordringend. Voorzichtig sluip ik de trap af....
Opeens herken ik het geluid. Ben ik daar niet de voorgaande keren dat ik alleen thuis was ook wakker van geworden? Schrok ik toen ook niet zo, tot ik mij realiseerde dat het slechts een brandmelder was? Zacht vloekend dat ik hier toch %#*@*$!@# niet m'n bed voor ben uitgekomen, loop ik de trap weer op. Luister bij de brandmelder boven en constateer bij de volgende piep dat het duidelijk de brandmelder beneden is. Ik ruk de batterij uit het apparaatje en duik m'n bed weer in.
Ah mag t? Nog 1 keertje?! Ik beloof dat ik er dan voor de komende twee maanden over op zal houden! Ja? Oké dan!
Goed, hier dus mijn relaas van afgelopen maandag. De afgelopen dagen had ik een beetje met een writers-block, door zoveel onrecht wat mij was aangedaan, en ik had eigenlijk ook weinig behoefte om dit met u allen te delen.
Ik keek te weinig, te rommelig volgens de CBR-meneer en ik kan hier wel gaan beweren dat ik het er niet mee eens ben en dat ie een vervelende irritante klootzak is, maar daar schiet ik niets mee op. Ik ben dus gezakt! Alweer ja! En weet je, nu ik er zo over nadenk kan het me eigenlijk niet eens meer zo heel veel schelen. Ja oké, ik moet m’n theorie-examen opnieuw halen, maar dat mag het grootste probleem niet zijn. En ja, het kost me weer honderden guldens, maar als ik straks afgestudeerd ben, dan lach ik om die paar honderd piek. (toch Sandra?!)
Heb besloten dat ik gewoon vrolijk verder ga en dat ik wel zie wanneer ik dat gekke roze papiertje haal. Ooit zal dat namelijk wel gebeuren en dan ben ik voor altijd de BOB!!!
(overigens hoop ik dat de titel ook slaat op het aantal keren dat ik nog af moet rijden voordat ik het haal, maar ik durf daar geen uitspraken meer over te doen.)
Noem het woord rij-examen en ik schiet geheel in de stress. Vanmiddag moet ik namelijk, om tien voor vier, afrijden. De eerste twee keren was ik niet zo nerveus als de laatste keer. Ik ging toen geheel uit mijn dakje bij het woord rijbewijs alleen al en had niet genoeg aan één doosje Valeriaanpilletjes.
Nu ben ik zeg maar licht gespannen en ben ik met het noemen van het woord rij-examen snel aangebrand. Laat staan als mijn collega's het gaan hebben over politie en ambulances die achter me aan zouden moeten rijden. Ja inderdaad, dan heb je mij vandaag zó op de kast.
Ik voel me namelijk een beetje een kneus. Ik weet dat het nergens voor nodig is, omdat er wel meer mensen zijn die voor de vierde keer rij-examen doen, maar toch. Misschien ook omdat ik tot nu toe vrijwel alles in één keer heb weten te halen. VWO-diploma (met herexamen op de punt af :), veterstrikdiploma, propedeuse, klokkijkdiploma. Nee, als ik zo terugkijk heb ik niet al te veel moeilijkheden gehad. :)
Ik ga dus vanmiddag afrijden. Voor de vierde keer inderdaad! SO WHAT?!?! Ik ga de creeps van het CBR laten zien dat ik wel kan rijden en dat ik ook weet dat auto's van rechts voorrang hebben (als ik ze zie dan)!! Later hoort u meer! Enne Kimmie, laten we hopen dat 4 maal inderdaad scheepsrecht is!!
Thaise jongeren extra in de gaten gehouden
BANGKOK (AFP) Honderden politiemensen en leraren surveilleren op donderdag 14 februari op plaatsen in Thailand waar veel jongeren zich ophouden. Volgens het ministerie van Onderwijs moet dat voorkomen dat de jongeren Valentijnsdag aangrijpen om hun seksuele leven te beginnen.
Het baart de autoriteiten zorgen dat de jongens geen genoegen meer nemen met een kus op de wang als dank voor hun bloemen. Valentijnsdag lijkt voor een groot aantal jongeren in Thailand de aanleiding hun maagdelijkheid te verliezen, zo heet het bij het ministerie.
Zo'n vijfhonderd agenten en leraren lopen rond op een twintigtal plaatsen die populair zijn bij de jeugd, waaronder grote winkelcentra. Ze proberen elk ongepast gedrag van minderjarigen, zoals kussen en omhelzingen, in het openbaar te voorkomen, zegt een woordvoerder van Onderwijs. Ook zullen politiemensen posten bij motels.
Regelmatig begeef ik mij, als journalist-in-wording zijnde, op het ANP. Meestal tref ik daar droogkloterige, overigens zeer belangrijke, nieuwsfeitjes aan, maar ditmaal viel mijn oog op een gebeuren in Thailand.
Ik citeer: ‘ongepast gedrag van minderjarigen, zoals kussen en omhelzen'. Hoe erg kan het zijn? Je mag dus niet zoenen voor je 18e?!?! Hoe ziek zijn ze in dit land en wat zou ik dan in overtreding zijn geweest! En een valentijnskaart wordt gezien als een aanleiding om met elkaar t bed in te duiken?! Dit gaat dus echt weer nergens over!
Excusez-moi, ik ga me denk ik even bezig houden met de échte wereldproblematiek in Zwijndrecht!
Er zijn van die zeer zeldzame momenten dat ik mijn kamer opruim. Meestal is dat als ik iets écht niet meer kan vinden, wat overigens weinig gebeurt omdat ik uit de puinzooi bijna altijd tevoorschijn kan toveren wat ik kwijt was.
Stemmen. Op 6 maart gaat het gebeuren en mag ik weer mijn stem laten horen door te kiezen welke partij ik steun in de gemeenteraad. Probleem is alleen dat ik mijn oproepkaart kwijt ben :( Ik heb het briefkaartje ergens in een envelop bij een salarisstrookje of giroafschrift gedaan MAAR IK KAN HET NIET MEER VINDEN!!! En helaas gaat de wet dat ik alles kan vinden in de puinzooi dit maal niet op! STRESS!
Voordeel zou wel zijn dat ik niet lang na hoef te denken wat ik nu wil stemmen, want zonder kaartje: niet stemmen. De vorige malen heb ik een groene partij gestemd en ik weet niet of die wel zo aansluiten bij mijn doen en laten. Ik neem namelijk mijn boterhammetjes mee in een plastic zakje, nou denk maar niet dat Paul R. dat ook doet, die neemt ze mee in een degelijk trommeltje! Eigenlijk weet ik dus niet wat ik ga stemmen. Ik ben een zogeheten ‘zwevende kiezer' maar het duurt nog 3 weken dus eigenlijk is er geen haast bij geboden. Heb ik nog even tijd om te zoeken.....
Vandaag verwonderde ik mij niet over het feit dat bolletjesslikkers gewoon weer op hetzelfde vliegtuig terug kunnen stappen en zo hun straf te ontlopen. De rechtsgang in Nederland is namelijk zo traag als de neten, daar ik twee uur in de rechtbank in Dordrecht heb vertoefd alvorens ik kon zien hoe de spannende zaak waar ik heenging afliep.
De meneer in kwestie hield er namelijk Mike Tyson-achtige neigingen op na en had in een ruzie met een andere meneer de bovenlip (iehhhh!!) van zijn tegenstander afgebeten. Ik kan u melden dat deze kanibaal 60 (tja..) uur werkstraf opglegd kreeg.
Maar als het elke dag zo gaat in elke rechtbank duurt het dus wel even voor iedereen zijn/haar straf krijgt en duurt het ook langer voordat ze uit de gevangenis zijn. Dus: meer cellen bezet en minder ruimte voor die gekke bolletjesslikkers. Mmm ik kan wel conclusies trekken! (alleen nog de oplossingen)
Overigens voor geïnteresseerden: de lip is weer netjes aangenaaid...
Mijn niet nader te noemen collega X. is verliefd! En niet een klein beetje iemand leuk vinden NEEHEEE!! echt supermegavreselijkgruwelijk verliefd. Verliefd met een hoofdletter V. Zo verliefd dat ik op een gegeven ogenblik denk: ,,Als je nu niet ophoudt trap ik je van die roze wolk af!!" Maar ja dat doe ik natuurlijk niet want héél stiekem vind ik het ook wel lief en grappig om hem zo hopeloos verliefd te zien en horen.
X. maakt zich ook een beetje boel druk of het meisje in kwestie hem wel leuk vindt. Volgens mij onzin, want X. is leuk, lief en grappig (zover ik kan beoordelen), dus waarom zou dat meisje hem NIET leuk vinden?! Haar vader was geen lid van een militaire junta dus ook geen problemen voor een huwelijk! (Nee X. is GEEN kroonprins)
Bij deze dus voor X.: don't worry, t komt allemaal goed!! Ze vindt je vast lief, grappig, aardig en nog een heleboel :-)
O enne speciaal voor Albert: IK HEB JE ZOOOOOOOOO GEMIST!!! ;-)
Máxima! Nooit geweten dat ik zó koningsgezind was. Maar ook ik pinkte een traantje weg toen ik Máxima zag huilen om haar vader. En ook ik zuchtte van geluk toen ik Max en Wimlex zag zoenen op het balkon van het paleis op de Dam.
Ik was er dan wel niet live bij, zoals mijn goede vriendjes Sandra en Ramon en mijn Zuid-Afrikaanse vriendinnetje Vivian, maar ook ik voelde de spanning dramatiek en romantiek. Zegt ze wel ja? Zegt Wimlex wel ja? (hij zou wel gek zijn: hij heeft een mooi, lief, intelligent meisje gevonden die met hem wil trouwen) Gaan ze nu eindelijk zoenen?!?!
Jullie moeten ook weten dat ik in een bejaardenhuis werk (qua bijbaantje). De meeste bejaarden zijn erg koningsgezind, op de ene Republikein na, die TOCH stieken zat te kijken. (hihi) Gisteren vroeg ik aan meneer Rikken (een van m'n favoriete bejaarden) of hij het ook zo mooi vond. ,,Schitterend'', zei hij, ,,de manier waarop ze over z'n hand wreef was zo lief (achteromkijkend naar z‘n trouwfoto) dat deed mijn vrouw toen ook. Jij maakt dat ook ooit mee meisje!'', zegt hij met een snik in zijn stem. Ik reik hem m'n handen roep spontaan: ,,Als ik ooit trouw, dan mag u mee.!" De glimlach verschijnt weer op z'n gezicht en in zijn betraande ogen. ,,Viva Máxima!'', roep ik gekscherend en verdwijn weer de gang op...
