Motto Ik heb altijd gedacht dat de krachten
Die me drijven de mijne moeten zijn
En ik heb altijd gezegd dat als je vecht
Je niet meer bang moet zijn voor bloed en pijn
Als het er op aan komt
Als er gevochten wordt
Op het scherpst van het mes
Dan denk ik:
Lang lag ik onder maar zonder de wanhoop
Van het wachten in nachten die eindeloos duren
k Heb geloof in mijn hoofd en mijn handen
Straks kom ik boven
uit: Boven - Bløf
Mensen hebben helden. Als je klein bent is dat je vader of moeder. En niet te vergeten Bassie & Adriaan, ome Willem (YES, he’s back!!) en meneer Kaktus. Als je wat ouder wordt besef je dat die tijd vergankelijk is. De neus van Bassie blijkt helemaal niet echt rood te zijn, ome Willem deelt geen broodjes poep meer uit en meneer Kaktus gaat rare spelshows op tv presenteren. En je ouders? Daar krijg je alleen maar ruzie mee om alcohol, laat thuiskomen en het niet maken van je huiswerk!
Enniewee, je zoekt je heil ergens anders. En het liefst zoek je dan iets wat je ouders erg afkeuren. Bij mijn zusje (16) was dat bijvoorbeeld Marilyn Manson, iets wat ik al niet aankan, laat staan mijn ouders. Ik zette mij af met Ronald Giphart. Nog ver voordat ik seks praktiseerde las ik wat hij (inmiddels 35) erover schreef. Het summum moest zijn seks met Giph! Niet dat dat er ooit van zou komen, maar je moet ergens van dromen als jong en onschuldig meisje. En vingercirkelen moet je dan toch doen met je gedachten bij iemand.
Nog steeds is Giph een Held. Een Held met een grote H! Giph is de reden dat ik journalist wil worden: ik wil ook schrijven. Toen Giph schreef dat hij een hekel had aan journalistiek studentes (naar aanleiding van zijn toenmalige vriendin) stopte ik bijna halsoverkop mijn opleiding. Gelukkig deed ik dat niet: dank u GodGiph voor het inspireren!
Het leven van een student is niet al te gemakkelijkk. Het geld gaat er vaak sneller weer uit dan dat het binnen komt. Kamerhuur, rijlessen, uitgaan; overal wordt geld aan uitgegeven. Al ruim een jaar stond ik dan ook het maximale rood wat je rood kan staan op een studentenrekening van de Postbank: 2000 gulden. Nu is dit omgerekend naar euros 1000 euro (let wel: U WORDT HIER GENEPT!!,1000 euro is namelijk veel meer pieko's en dus nog verder in de min!)
Vanmiddag kreeg ik een mooi afschriftje van de Postbank. Meestal flikker ik die in een hoekje -waar er inmiddels van een jaar onopengemaakte giro's liggen- maar deze keer maakte ik m open. En wat denk je? Weer een mijlpaal bereikt! Marjanne staat weer positief!! (*zucht*)
,,Kijk Marjanne, daar kan je komkommersap mee maken!”, riep mijn moeder enthousiast, terwijl ze een foldertje van een sapcentrifuge onder m’n neus hield. Ik kon de geur van komkommersap zowat al ruiken en kokhalsde.
Let wel, ik heb niks tegen komkommers. Mijn broertje en zusje plukken deze dagen handenvol van deze groenten in een kas. En zelf ben ik bezig met een zoveelste dieet. Iedere keer maar lijnen door de godganse dag op komkommers te leven, komt me zowat de neus uit. Nee, laat die komkommertijd maar snel weer voorbij zijn!
Jullie verwachtten na onderstaand verhaaltje natuurlijk een hele ranzige verhandeling over komkommers van mij. Helaas…
