Motto Ik heb altijd gedacht dat de krachten
Die me drijven de mijne moeten zijn
En ik heb altijd gezegd dat als je vecht
Je niet meer bang moet zijn voor bloed en pijn
Als het er op aan komt
Als er gevochten wordt
Op het scherpst van het mes
Dan denk ik:
Lang lag ik onder maar zonder de wanhoop
Van het wachten in nachten die eindeloos duren
k Heb geloof in mijn hoofd en mijn handen
Straks kom ik boven
uit: Boven - Bløf
I'm gonna get out of my shell
Try without anybody's help
To loose this heavy load
And get my life back on the road
I've seen the worst when I was down
Only loneliness I found
Now I'm climbing to the top
And I ain't never gonna stop
I'll carry on, though the road is long
I'm gonna get myself together
And I'll hold on, 'cause I am strong
Gonna try to make it better, baby
Van sommige mensen verwacht je niet dat je bevriend met ze kan raken. Dat dacht ik van M. ook. Tot we écht gingen praten en erg veel gemeen bleken te hebben. Ze loopt nu stage bij Playboy en is geïnfecteerd met het logvirus. *reclamepingel* Zie hier haar log!
Zonder muziek zou ik waarschijnlijk langzaam dood gaan. Ondanks 't feit dat ik sinds ik voor LiveXS werk ik onafhankelijker over muziek kan schrijven, kan ik me nog erg laten beïnvloeden. Het maakt verschillende emoties in me los. En dat is wel het lekkerste aan muziek.
Het ene moment kan ik staan headbangen terwijl ik met Anouk meeschreeuw dat ik 'Nobody's Wife' zal zijn. Een paar minuten later zit ik bijna te janken om Pink's 'Family Portrait' of 'Everything' van eerdergenoemde Anouk. Om vervolgens weer door te kamer te jumpen op 'Boven' van Blof. Muziek is fijn! :)
Oren Al sinds m'n zevende ken ik hem. Heb 'm nu zo'n vijf jaar niet gezien. Binnen twee minuten wisselt hij een paar keer van 'mevrouw D.' naar 'Marjanne', ik ben duidelijk ouder geworden. Wat ik voor beroep heb, vraagt hij. Ik antwoord dat ik bijna journalist ben. 'Tja, primeurs horen met 1 oor is misschien wel lastig', grapt hij.
De KNO-arts kijkt in m'n rechteroor. 'Zo!', roept hij verbaasd. 'Is dat een beetje te behandelen, dat 'zo'?', vraag ik. Hij lacht en legt uit dat 'ie inderdaad duidelijk kan zien dat ik weinig hoor. 'Jij hoort met dat oor alsof je onder water zwemt', is zijn conclusie.
CT-scan en onderzoekjes wijzen uit dat er waarschijnlijk een neusamandel is aangegroeid. Die zijn namelijk -tegelijk met die uit m'n keel- verwijderd toen ik zeven was. 't Ding sluit de buis naar je oor af en zodoende krijg je rare druk op je oor. 'Bij normale mensen verdwijnt de neusamandel rond hun 18e', legt de dokter uit. Fijn! Een aangegroeide neusamandel en dan ben ik ook nog 's niet normaal!
Huilende ouders Huilende ouders zijn nooit leuk. Vooral niet omdat 't is om verdriet. Als je klein bent lijken je ouders onkwetsbaar. Iets waar ik niet aan kan wennen is hetgeen Neneh pas over schreef. Ze kreeg van haar kinderen een reisje Ameland en moest heel erg huilen van ontroering en verrassing.
Moeders zijn ook allemaal hetzelfde! Ook mijn mama barstte in tranen uit toen zusjes L. en A., broertje H. en ik vorig jaar ter ere van de 23 jarige huwelijksverbinding van mijn mama en papa een foto gaven van ons vieren. Gewoon een foto (nu ja een hele reportage): wij op de wip geklommen, een vriendje een foto gemaakt, uitvergroot, klaar! Moeder huilen, vader licht geëmotioneerd, foto hangt nu op een zeer prominente plek in de woonkamer. Maar mama, als je de volgende keer gewoon lacht, dan weet ik ook dat je 't leuk vindt hoor!
Bejaarden enzo Zusje A. wil schoonheidsspecialiste worden. Dat ze gisteren m'n haar mocht verven vond ze dan ook erg leuk. Vanmorgen moest ik werken in het bejaardenhuis. Ik vroeg wat de dames vonden van m'n haar. 'Nou nee, je bent jezelf niet meer zo', antwoordde mevrouw O. Was mevrouw O. veranderd nadat haar haar wit was geworden?
Even later werd de krant gespeld. 'Stewardessen in de rij voor Playboy', leest mevrouw W. voor. Wat Playboy is weten ze niet. Of de zuster het misschien weet? Ehm, oké dan! 'Dat is een blad met blote vrouwen erin', leg ik waarheidsgetrouw uit aan 7 dementerende, zeer christelijke, bejaarden. Schande, maar waar! Leuk die mensen :)
Motto Noem 't een motto, iets wat me aanspreekt of iets over me zegt. ErHa heeft een mooi stukje op z'n site van m'n favoriete schrijver Ronald Giphart en ook Luuk heeft een goed motto. Die twee waren dus al geen optie. Eindelijk heb ik een stukje gevonden wat ik goed, mooi en leuk genoeg vind. En wat ook bij me past, hoe ik me voel en wat ik denk :) 't Is een stukje uit Boven geworden, een liedje van Bløf. Lees en trek uw conclusie. (of niet natuurlijk!)
Sportief Vriendje J. voetbalt in een zaalvoetbalteam. Als verdediger schopt hij veel mensen vriendelijk lachend onderuit en wordt dan ook wel 'the razorblade' genoemd. Daar het team vorig jaar benoemd is tot ploeg met de mooiste supporters, vonden wij als supporters 't tijd worden om zelf ook onze voetbalkwaliteiten te laten zien. (haha!)
Aangezien ik vrees dat een aantal van de meiden die meedoen, met bal en al in het doel belanden (en ook bang zijn :) sta ik op doel. Erg grappig! We kunnen geen van allen voetballen. Een van de tegenstanders wilde onze coach wel zijn. De goede man coachte ooit een dameselftal en neemt echte voetbalshirtjes mee.
De mannen lachen ons uit: 'Ha, kunnen we in ieder geval 1 wedstrijd makkelijk winnen dit seizoen'. Maar dat zal ze nog verbazen. Wij hebben namelijk al 1 iemand mee, de scheidsrechter. We spelen namelijk in rokjes....
Lunch Straks ga ik lunchen met Wieneke. Pas vanmorgen bedacht ik me dat ik haar eigenlijk niet ken. Ja, van haar log en van de meeting. We hebben niet al te veel woorden gewisseld, we zaten iets te ver uit elkaar.
Ik heb mezelf hooguit wat benadeeld door te zeggen: "Jeetje, ben jij ook 22? En zwanger?!" Met dank aan mijn grote mond. Dat ik nu nog geen guppie in leven kan houden wil niet zeggen dat andere mensen van mijn leeftijd geen kinderen verzorgen. Ik ben dan ook heel benieuwd naar Wieneke's kindje Rosa. Dus gaan we zo gezellig wat eten :)
Triomf De buurman lacht vriendelijk als ik aan kom rijden. Als ik beter kijk, lijkt het wat spottend. Zo van: 'Zo'n jong meisje met een grote auto. Nou zet die maar eens weg!' Hij vouwt zijn armen over elkaar en bestudeert mijn verrichtingen nauwkeurig.
Het feit dat ik de stationwagon van mijn ouders in één keer netjes achteruit inparkeer geeft me best een lekker gevoel.
NS Vanmorgen was er een storing tussen Rotterdam en Dordrecht. Voor mij niet zo'n probleem dacht ik, ik moet immers naar het altijd gezellige Tilburg. Op het station aangekomen bleek dat een reis naar het zuiden ook niet mogelijk was.
Denk ik dan te simpel als ik voorstel om de trein die UIT Tilburg komt, weer gewoon terug te laten rijden?!
Breezer Van het weekend een feestje gehad van een jarig vriendje. Leuk, rustig, lekker een feestje denk je. Nee dus, krantcollega A. was aanwezig. En ik dronk een paar Breezers, dat mocht ik was immers niet de BOB.
Vier Breezers maken mij niet dronken. Twee cola was voor collega A. genoeg om mij gisteren om te dopen tot Breezergirl....
Oneerlijk Drie maanden terug kwam zusje L. met 't verhaal dat J. dood was. J. had bij mij in de klas gezeten in de eerste twee klassen van het VWO. Later zat hij bij de gezamenlijke vriendin A. van zusje en mij in de klas. Hij schreef geweldige stukken voor de schoolkrant, waar ik ook in de reactie zat.
Twee weken terug. Buurman K. komt huilend de deur uit. Vertelt m'n moeder dat zijn kleindochter (bijna 25) is overleden. Ze reed in een ravijn in Frankrijk. Nieuw vriendje, nieuwe baan: supergelukkig! En dood.
Vanmorgen in de krant. M. is overleden. Zus van een vroeger vriendinnetje. Ook haar ouders kende ik vrij goed. M. was 28 en is dood. En ik snap helemaal niets meer van deze wereld.
Weblogs Leuk hoor zo'n scriptie over weblogs! 't Enige nadeel is dat weblogs lezen veel interessanter (minder inspannend enzo) is dan erover schrijven. Gelukkig heb ik vandaag al weer een heleboel echt werk verricht. Lang leve de zelfdiscipline!
Ongenuanceerd Afgelopen week liep het proces tegen Volkert van der G(raaf). Inderdaad, een gehele naam, net of er iemand hier in dit achterlijk kleine landje niet weet dat de man Van der Graaf heet. Hoe dan ook, ik heb me weer zitten verbazen over de reacties bij de rechtbank en op de televisie.
Ik word een beetje simpel van alle Fortuyn-aanhangers die doen alsof de Here zelve is doodgeschoten. Mensen die gaan juichen als de eis wordt uitgesproken. Om nog maar te zwijgen over mensen die zeggen dat ie de doodstraf moet krijgen. Of een zwaardere straf. Had Volkert een willekeurig persoon vermoord, zou hij nooit levenslang krijgen. Dat is vaak in het geval van dubbele moorden.
De verheerlijking ben ik nu écht zat. Ik wil geen standbeelden en een nationale herdenkingsdag lijkt me ook iets teveel van het goede. Natuurlijk had de beroemdste Harderwijker van Nederland Fortuyn nooit mogen doden, maar om nu te zeggen dat ik hem erg mis? De meest gehoorde kreet was nog wel: ,,Hij zei wat wij dachten." Dan denk ik: als je nu niet zelf kan zeggen wat je denkt, hoe zielig ben je dan eigenlijk?!
Vergadering Gisteren had ik een vergadering met de jonge journalisten. Heel erg grappig om mensen te zien die je alleen via de mail en een site kent. Ook wel een beetje eng. Irritante bijkomstigheid was dat de meeting plaatsvond zo'n 2,5 uur reizen van mijn woonplaats vandaan. Bijna aan de andere kant van het land. Maar ja Zwolle ligt dan ook écht bijna in Denemarken!
