Motto Ik heb altijd gedacht dat de krachten
Die me drijven de mijne moeten zijn
En ik heb altijd gezegd dat als je vecht
Je niet meer bang moet zijn voor bloed en pijn
Als het er op aan komt
Als er gevochten wordt
Op het scherpst van het mes
Dan denk ik:
Lang lag ik onder maar zonder de wanhoop
Van het wachten in nachten die eindeloos duren
k Heb geloof in mijn hoofd en mijn handen
Straks kom ik boven
uit: Boven - Bløf
Ik ben bijna waar ik zijn moet
Bijna waar ik zijn moet
Bijna op mijn plaats
Die ruimte is van mij
En mocht ik het niet halen
Dan was ik toch dichtbij
Ik ben bijna waar ik zijn moet
Bijna waar ik zijn moet...
uit: Bijna waar ik zijn moet - Blof
Goed 'Je kunt niet meer doen dan je best', zei iemand gisteren tegen me. Waarom heb ik dan zo vaak het idee dat mijn best helemaal niet goed genoeg is?
Licht Vanaf centraal station is het -als ik snel fiets- zo'n 10 minuten fietsen naar het riante huisje van mijn paps en mams. Vaak neem ik de trein vanaf station zuid, maar daar ik 's avonds laat thuis zou komen, lag centraal net iets handiger. Om een uur of 12 fietste ik dan ook over de lange goed verlichte weg naar huis. En toen werd me iets duidelijk over fietsers. Fietsers zijn sociaal! Vanaf de andere kant van de weg werd me toegegild dat er politie stond. 'Doe je licht aan!' Waarna ik braaf mijn dynamo aanklikte. Nu is het zo dat mijn achterlicht begin dit jaar, 3 maanden nadat ie gerepareerd was, het begaf. In de zomer heeft licht niet echt een doel op je fiets. Dus stond ik heel nonchalant naast de stoplicht te wachten. En reed ik even relaxed langs de agenten. Zonder boete!
Werken Ben ik niet aan het werk in het ziekenhuis, dan zit ik wel achter de pc om mijn examenwerk af te ronden. Dinsdag moet het ingeleverd worden in Tilborough :) Kan ik eindelijk na weken weer genieten van het Brabantse land. Maar dan weet u ook waarom ik nog steeds zo stil ben. Omdat ik even (stress, stress!) een diploma moet halen voor ik 1 september aan een verkort programma kan beginnen aan de universiteit. Zo, en dan nu weer een kop koffie....
Lek Mijn band was lek. Al anderhalve week. Aangezien pa, ma, zusje en broertje op vakantie waren, stonden er nog 4 fietsen in de schuur die ik kon gebruiken. Een band had ik nog nooit geplakt. Erg vreemd liet zij via msn weten. Als 'echt Hollands meisje' moest ik dat toch al eens gedaan hebben? Vandaag dus aan de slag. Met m'n vader weer in de buurt voor als het fout zou gaan. Dat ging het al na 10 minuten, omdat ik de band gewoon niet los kreeg :) De rest ging vrij vloeiend en nu rijd ik dus weer vrolijk op mijn brik rond. Met zélf geplakte band!
***Update: Maandagochtend stond de band gewoon weer lek. Heb m'n vader maar de schuld gegeven en rij weer rond op m'n mama's fiets.***
